خنده دار است می دانم ، ولی ... از صبح که بیدار شده ام دارم شیرینی می پزم . حالا خودت مرا و قیافه ام را در حال شیرینی پختن فرض کن تا روحت شاد شود . نمی دانم شد چند سری . اما حالا شیرینی هایم آماده اند .  هدیه هم ! هدیه که نمی شود گفتش ... ! پشت هدیه ها شادی ست ... حالا درست که این بار شادی نیست ، درست که پشتش درد نشسته ؛ اما ... تا دلت بخواهد امید هست در این هدیه . امید موج میزند در تار تار ِ این هدیه . خیلی گشتیم تا رنگ موهای خودت باشد . درست خرمایی . برای من هیییچ خیالی نیست که موهایت ریخته ... هیچ خیالی نیست . خدا می داند چه قدر امیدوارم ، رفـــیــق !
که دوباره بلند شوی و بلند بلند به من بخندی و بگویی " رفوزه ، توی دیوانه نباید تغییر رشته می دادی " ... !
من دل تنگ شدم ، دل آزرده شدم ، اما ... ذره ای نا امید نشدم ...
شیرینی هایم آماده اند . می آییم عید دیدنی ات . عید دیدنی ، عید دیدنی ست . حالا چه خانه باشد ، چه بیمارستان . مبارک است . پر برکت است . امروز صدر ِ دعاهایمان بودی ، رفیق !

کاش بخندی فقط ... ه م ی ن !

.
.
.

استاد ِ دل .. صفای ِ دل ...
رمضان من بودم و شما ... من بودم و بودن ِ شما ...
من بودم و یک دنیآ معرفت شما ...
حالا ...
حالا هم می شود باز من باشم و شما ؟!
من باشم و حس ِ خوب ِ بودن ِ شما ؟!
میشود استاد جان
کمک کنی